பனித்துளி

உயிரே உயிரே போகாதே
உள்ளம் இங்கு தாங்காதே
.
.
.
.
.

பூஞ்ச்சிறகை விரிக்கிறேன்
வானம் எட்டி பிடிக்கிறேன்

பட்டாம்புச்சி

கண்ணே உன்னை காணும்முன்
காதல் வேண்டாமேன்றிருந்தேன்

விழியும் விழியும்
விளம்பிய பின்பு
வழி மறந்துபோனேன்
என்னை மறந்து போனேன்
தன்னிலை யற்று போனேன்
தறுதலையாய்  போனேன்
பாதை தொலைத்து
பாதசாரியாய் (பரதேசியாய்) போனேன்


வழியில் ஒரு இலையில்லா
மரம் கண்டேன்
அதன் காலடியில்
இளைப்பாரிக்கொண்டேன்

இளமை என்னும் இளைஞன்
என்னை விட்டு போகக்கண்டேன்

வறுமை கண்டேன்
 வனாந்திரம் கண்டேன்

வாடிய மலரை கண்டேன்
 வண்ணமிழக்க கண்டேன்
   வயதை கொண்டேன்

மரிக்கிறேன்
பறக்கிறேன்
பட்டாம்புச்சியாக

உண்மை பொய்யாய்

கனவுகள் பிழையாய்
கற்பனைகள் நிஜமாய்
உண்மை பொய்யாய்
மாறிவிட

நெருப்பு குதிரை

கடிவாளம் எனக்கில்லை
கடின மனமும் எனக்கில்லை

கைகள் ஏந்தவும் மாட்டேன்
கால்களை வாரவும் மாட்டேன்

ஓய்வில்லாமல் ஓடுகிறேன்
ஒளிவிளக்காய் எரிகிறேன்

சிரம் தாழ்த்துகிறேன்
சிகரம் தொடுகிறேன்

நான் நீந்த தெரிந்த
நெருப்பு குதிரை

சட்டென மாறிய வானிலை

சட்டென மாறிய வானிலை
கோடையில் பட்டென   (பட்டென கோடையில்)
மழையால் என்னை தொட்டு சென்றது

பாதியில் விட்டு பரிதவிக்க விட்டு சென்றது